DANIE: OMLET Z SAMOPSZY Z CUKINIĄ PAPRYKĄ, PIKANTNYM SOSEM I SMAŻONYM TOFU

SKŁAD:

4 JAJKA Z WOLNEGO OBIEGU
100 GR MĄKI SAMOPSZY
SÓL
PIEPRZ
OLEJ RYŻOWY
OCET RYŻOWY
SODA
CURRY
PIKANTNY SOS Z PAPRYKI
2 PAPRYKI
1/2 CUKINII
1 KOSTKA TOFU
SŁODKA PAPRYKA
BAZYLIA, OREGANO
OPCJA: CEBULA I CZOSNEK
SOS SOJOWY

Orkisz, płaskurka i samopsza to stare, reliktowe odmiany pszenicy (formy jare i ozime), które wracają do łask dzięki swoim specyficznym właściwościom smakowym, zdrowotnym i środowiskowym. Są to pszenice oplewione, gdzie ziarna po wymłóceniu pozostają w plewach

Powrót do tych starych, prymitywnych odmian pszenicy zapoczątkowały dwa województwa: warmińsko-mazurskie i kujawsko-pomorskie. Pierwsze nasiona pozyskano z Niemiec. Obecnie powierzchnia uprawy pszenic sięga około 1000 ha i to głównie w gospodarstwach ekologicznych, gdyż nie ma zainteresowania konwencjonalnym orkiszem, samopszą czy płaskurką. Dotychczas w Polsce uprawia się tylko formy ozime tych zbóż.

Orkisz: Na Bliskim Wschodzie uprawiali go Izraelici, w Europie Germanie i Rzymianie. Ci ostatni uważali orkisz za pokarm dający nadludzką siłę i witalność, dlatego stanowił główny składnik diety gladiatorów i uczestników antycznych igrzysk. W XII wieku przeorysza klasztoru Benedyktynów Hildegarda z Bingen rozpropagowała zalety orkiszu jako zboża, które prowadzi do „dobrej krwi, daje rozluźniony charakter i cnotę zadowolenia”.

Płaskurka: Starsza siostra pszenicy orkiszu, uprawiana była na szeroką skalę w starożytnej Mezopotamii. W Niemczech znana jest pod nazwą Emmer, natomiast we Włoszech Farro. Z uprawą płaskurki wiążą się początki naszego, rodzimego rolnictwa. Jej zalety zdrowotne przewyższają atuty coraz bardziej popularnego w naszym kraju orkiszu.

Samopsza: Trzecia z reliktowych pszenic, jako gatunek mało plenny, uprawiana jest obecnie na górzystych terenach Zakaukazia. Samopsza w porównaniu z innymi zbożami jest bardziej delikatną rośliną, źdźbła są bardzo cienkie, a kłosy krótkie, długości niewiele ponad 5 cm. Jej mocne źdźbła są używane przez niemieckich rolników w Badenii do wiązania winorośli.

WYKON:

PAPRYKĘ, CUKINIĘ I TORU POKROIĆ W KOSTKĘ
PODSMAŻYĆ Z ZIOŁAMI: BAZYLI A I OREGANO
JAK CHCEMY TO Z CEBULĄ I CZOSNKIEM
DODAĆ JAK MAMY SOS Z PAPRYKI
DODAĆ PIEPRZ I SÓL

OPCJA: SOS POMIDOROWY DOPRAWIONY CHILI

TOFU PODSMAŻYĆ I DOPRAWIĆ SOSEM SOJOWYM

CIASTO:

SAMOPSZA
OCET RYŻOWY (1 ŁYŻECZKA) I SODA 1/2 ŁYŻECZKI
SZCZYPTA KURKUMY
JAJKA
CURRY
PIEPRZ I SÓL
MOŻNA DODAĆ ODROBINĘ WODY LUB MLEKA SOJOWEGO

WYKON:

JA SMAŻĘ OMLET NA DUŻEJ PATELNI NALEŚNIKOWEJ
OLEJ
CIASTO
SMAŻĘ NA MAŁYM OGNIU
DZIELĘ OMLET NA PÓŁ
ODWRACAM
DODAJĘ WARZYWA I TOFU
MOŻNA PRZYKRYĆ I DOSMAŻYĆ

„Göbekli Tepe skrywało w głębi ziemi jeszcze jedną sensacyjną tajemnicę. Od wielu lat genetycy odtwarzają genezę udomowionej pszenicy. Najnowsze odkrycia wskazują, że co najmniej jedna jej udomowiona odmiana – pszenica samopsza – pochodzi ze wzgórz Karacadag, oddalonych nieco ponad 30 kilometrów od Göbekli Tepe.
To nie może być zbieg okoliczności. Jest wielce prawdopodobne, że ośrodek kultury Göbekli Tepe miał jakiś związek z pierwszym udomowieniem pszenicy przez człowieka i człowieka przez pszenicę. Do wykarmienia ludzi, którzy zbudowali i używali tych monumentalnych konstrukcji, potrzeba było szczególnie dużych ilości pożywienia. Bardzo możliwe, że zbieracze-łowcy przerzucili się ze zbierania dzikiej pszenicy na intensywną uprawę tej rośliny nie po to, żeby poprawić codzienne zaopatrzenie w żywność, ale żeby wspomóc budowę i bieżące użytkowanie świątyni. Ludzie byli skłonni ponieść tak ogromne koszty uprawy pszenicy, ponieważ tak dyktowały im przekonania religijne. W potocznym przekonaniu pionierzy najpierw budowali wioskę, a kiedy ta pomyślnie się rozwijała, wznosili w jej środku świątynię. Tymczasem stanowisko w Göbekli Tepe sugeruje, że najpierw stanęła świątynia, a dopiero potem wokół niej wyrosła wioska.”

Yuval Noah Harari. „Sapiens. Od zwierząt do bogów”.